Do Doliny Promesito wreszcie zawitała wiosna! Śniegi spływają z gór, a na burych łąkach widać pierwsze trawy i kwiaty. Lód skuwający rzekę Rassus pęka. Wszystko budzi się do życia, nawet w Milczącej Kniei zaczyna być zielono. Jedynie pozostaje niezmienna Święta Góra Przodków, miejsce zawsze zasypane białą pokrywą.
"Niech duchy tych, co tu mieszkali Wezmą nas za ręce! Podpowiedzą dokąd wiedzie szlak. Przecież w ich spojżeniu Widać cały świat! Nic tu się nie zmienia Od tysięcy już lat! Zawsze bratu równy brat!" "Mój brat niedźwiedź"