*Z mgły za wilczycą wyłoniła się nagle jakaś postać. Była bardzo niewyraźna, ale kształtem i wielkością przypominała wilka... z jednym tylko szczegółem - uszy, jakby lekko klapnięte? Taki szczegółowy werdykt nie mógł by być pewny. Postać nie dość, że była rozmyta, to jeszcze jak gdyby wiatr rozwiewał jej wszystko co odstawało od ogólnej sylwetki. Widmo milcząco zbliżyło się do Hasiry od tyłu i stanęło. Stało i patrzyło zimnymi, martwymi oczyma, w których nie było strachu, ciekawości, zła ani przychylności. Nie było w nich nic prócz pustki, ogarniającej swoim grobowym nastrojem całą okolicę. Inne postaci to znikały, to się pojawiały gdzieś indziej, w ogóle nie zwracając uwagi na scenę, jakby jej nie było.*

*Tak już jest, że na agresję zawsze odpowiedzą agresją... ale czy na pewno? Pies zjeżył się cały upiornie, zmarszczył wargi ukazując cały garnizon zębów, a nawet dziąsła. Z jego oczu biła dzika wściekłość, nienawiść i ślepa żądza krwi. Łapy rozstawił szeroko i napiął wszystkie mięśnie aż pazury przebiły cienką warstwę śniegu, i zaryły w ziemi. Jego ogon uniósł się napuszony niczym wiewiórcza kita, przez cały czas drgał nerwowo, jak gdyby ze złości. Najwyraźniej on również ją poznał i należał do tych co nigdy nie przebaczają, nawet w obliczu śmierci. Psowaty przybrał bojową postawę i całość jego osoby samym wyglądem niejednemu by zmroziła krew w żyłach.*