*Gdzieś w połowie drogi na szczyt, w którymś odgałęzieniu ścieżki widnieje niewielki otwór. Jest jednak na tyle duży by zmieścił się tam średnich rozmiarów niedźwiedź. Dziura zwykle zasypana śniegiem, niekiedy jednak widać jej skrawek lub nawet całość. Ów wejście prowadzi do ciemnego tunelu, który najpierw idzie prosto, potem jednak skręca w prawo i nieco opada. Jest to początek plątaniny jaskiń i korytarzy pod środkową częścią Mner, jedyne takie wejście, które odkryto. Ściany i podłoże są śliskie i gładkie, a czasami bywają ostre kanty. Ze sklepienia natomiast lubią wystawać stalaktyty, zwłaszcza w większych pomieszczeniach. To bardzo nieprzyjazne miejsce i niezwykle łatwo się tu zgubić.*